اولین سالی بود که قرار بود با دو فیلم تو جشنواره باشم...
فیلم "خانه ی پدری"کیانوش عیاری که شنیدم خیلی خوب شده و فیلم "چشم"جمیل رستمی..
اولی توقیف شد و دومی هم نرفت تو بخش مسابقه....
من خیلی شوکه نشدم... اولین بار نیست که تو پوزی میخورم. فکر کنم بر و بچههای فیلم "چشم"یادشونه چی گفتم وقتی میگفتند: تو امسال ... بگذریم...
این نوشته از روی حسرت از حضور در جشنواره ای که فیلم هایی مثل "پایان نامه"یا "اخراجی ها"هستند، نیست. که این اعتراضی دیگر است که ما در کجا زنده گی می کنیم. یاغیانی همه چیز را ربوده اند. سینمای مان را تئاتر و همه ی هنرمان را.... بعدهم ما را که خودی نیستیم خیلی راحت می اندازند بیرون. به مذاق خیلی ها هم این حرف ها خوش نمی آید چرا که ما داریم در مملکت خودمان زنده گی می کنیم و کسی هم نمی تواند ما را بیرون کند. ولی ای داد که این عین حقیقت است
